“Adela, sanatçı Adile Naşit üzerine yazılmış biyografik bir metindir. Adela’nın yaşamının son anlarında tüm hayatını etkileyen acılar, bir kukla olan İbiş ve Takım Elbiseli Adam tarafından bir bir değerlendirilir. Adile Naşit’in sahneye ve oyunculuğa dair tutkusu, on altı yaşında kaybettiği oğlunun acısı, yalnızlığı, naif karakteri düşsel ve şiirsel bir atmosferde ele alınmıştır. Geleneksel tiyatronun dil, anlatım ve biçimsel özelliklerinin kullanıldığı bu oyun hayatını zorluklar ve sınanmalarla geçiren bir kadının hikâyesidir.

Dersaadet Yokuşu’nda ise üç kantocu kadının hikâyeleri ele alınmıştır. Bu üç kadın bir gece gösteri sonrası tiyatroda kalmaya karar verirler, aşkları, yaşları, annelikleri, sahneye çıkma tutkuları, yalnızlıklarından ama en çok da umutlarından dem vurarak geceyi geçirirler. Ataerkil bir dünyada kadın olarak var olmanın güçlüklerine, toplumun kuşkuyla baktığı “tiyatrocu, oyuncu, kantocu olma” durumu eklenmiş, bunlara bir de “gayrimüslim olma”nın öteki olma bağlamı katılmıştır. Yazar, kadınların toplumun ötekisi olmasına, gölgede kalmalarına, çaresizliklerine, ezilip yakılmalarına karşı çıkan bir yazar olarak kalemini kullanmaktadır.”

Prof. Özlem Belkıs